KONWENCJA Nr 10 MIEDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY w sprawie wieku dopuszczania dzieci do pracy w rolnictwie Data wejścia w życie: 31 sierpnia 1923 r. Konwencja została zrewidowana w 1973 r. przez Konwencję Nr 138 r. Ogólna Konferencja Międzynarodowej Organizacji Pracy Ligi Narodów, zwołana w Genewie przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zgromadzona tam 25 października 1921 r. na swej trzeciej sesji, postanowiwszy przyjąć różne wnioski w sprawie zatrudniania dzieci na roli w czasie obowiązkowych godzin szkolnych, która to kwestia stanowi część punktu trzeciego porządku obrad sesji, i doszedłszy do wniosku, że propozycje te winny być ujęte w formę projektu konwencji międzynarodowej, przyjmuje następujący Projekt Konwencji do ratyfikacji przez Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, zgodnie z postanowieniami Części XIII Traktatu Wersalskiego i odpowiednich części innych Traktatów Pokoju: Art. 1. Dzieci poniżej lat czternastu mogą być zatrudniane, lub pracować w gospodarstwach rolnych, publicznych lub prywatnych, albo w ich oddziałach tylko poza godzinami nauki szkolnej, i praca ta, o ile ma miejsce, nie powinna szkodzić ich zajęciom szkolnym. Art. 2. W celu praktycznego wyszkolenia zawodowego okresy i godziny nauki mogą być unormowane w taki sposób, by umożliwić zatrudnianie dzieci przy lżejszych robotach rolnych, w szczególności przy lżejszych robotach żniwnych. Całoroczny okres nauki szkolnej nie może wszakże wynosić mniej niż 8 miesięcy. Art. 3. Postanowienia art. 1 nie dotyczą prac, wykonywanych przez dzieci w szkołach zawodowych, o ile prace te będą zatwierdzone i kontrolowane przez władze państwowe. Art. 4. Urzędowe ratyfikacje niniejszej Konwencji, zgodnie z warunkami, przewidzianymi w części XIII Traktatu Wersalskiego i odpowiednich częściach innych Traktatów Pokoju, winny być przesłane Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów celem zarejestrowania. Art. 5. Konwencja niniejsza wejdzie w życie, gdy ratyfikacje dwóch Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy zostaną zarejestrowane przez Sekretarza Generalnego. Będzie ona obowiązywała wyłącznie tych Członków, których ratyfikacja została zarejestrowana w Sekretariacie. W następstwie Konwencja ta wejdzie w życie dla każdego Członka od daty zarejestrowania jego ratyfikacji w Sekretariacie. Art. 6. Z chwilą, gdy ratyfikacje dwóch Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy zostaną zarejestrowane w Sekretariacie, Sekretarz Generalny Ligi Narodów poda ten fakt do wiadomości wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy. Zawiadomi on również Członków o zarejestrowaniu ratyfikacji, przesłanych mu później przez innych Członków Organizacji. Art. 7. Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą Konwencję, zobowiązuje się, z zastrzeżeniem postanowień art. 5, do stosowania postanowień artykułów 1, 2 i 3 najpóźniej do dnia 1-go stycznia 1924 r. i do powzięcia środków, niezbędnych dla zapewnienia im skuteczności. Art. 8. Każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy, ratyfikujący niniejszą Konwencję, zobowiązuje się stosować ją w swoich koloniach, posiadłościach i protektoratach, zgodnie z postanowieniami art. 421 Traktatu Wersalskiego i odpowiednich artykułów innych Traktatów Pokoju. Art. 9. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, może po upływie lat dziesięciu od daty pierwotnego wejścia jej w życie wypowiedzieć ją aktem, który prześle do zarejestrowania Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów. Wypowiedzenie to nabierze mocy dopiero po upływie roku od daty zarejestrowania go przez Sekretariat. Art. 10. Co najmniej raz na lat dziesięć Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy winna złożyć Ogólnej Konferencji sprawozdanie o stosowaniu niniejszej Konwencji i rozpatrzyć potrzebę umieszczenia na porządku obrad Konferencji kwestii rewizji lub zmiany rzeczonej Konwencji. Art. 11. Za tekst oryginalny niniejszej Konwencji uznaje się obydwa jej brzmienia: francuskie i angielskie.