KONWENCJA Nr 21
MIEDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY

dotycząca uproszczenia inspekcji emigrantów na pokładzie statku

Data wejścia w życie: 29 grudnia 1927 r.

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 26 maja 1926 r. na ósmej sesji,

postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące uproszczenia inspekcji emigrantów na pokładzie statków, która to sprawa stanowi punkt porządku dziennego sesji,

postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej,

przyjmuje dnia piątego czerwca tysiąc dziewięćset dwudziestego szóstego roku następującą Konwencję, która otrzyma nazwę: Konwencja dotycząca inspekcji emigrantów, z 1926 r. do ratyfikacji przez Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, zgodnie z postanowieniami Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy:

Artykuł 1
Dla celów stosowania niniejszej Konwencji określenia „statek emigrantów" i „emigrant" będą definiowane dla każdego kraju przez właściwą władzę tego kraju.

Artykuł 2
1. Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą Konwencję, zobowiązuje się przyjąć zasadę, z wyjątkiem przypadków przewidzianych poniżej, że urzędowa inspekcja przeprowadzona na pokładzie statku emigrantów w celu ochrony emigrantów będzie podejmowana tylko przez jeden rząd.
2. Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają prawa rządu innego kraju do wyznaczenia, od czasu do czasu, na własny koszt swojego przedstawiciela, który będzie towarzyszył obywatelom tego kraju płynącym jako emigranci, w charakterze obserwatora, pod warunkiem że nie będzie wkraczał w kompetencje inspektora urzędowego.

Artykuł 3
Jeżeli na statku emigrantów ustanowiono inspektora urzędowego, generalną zasadą jest, że będzie on wyznaczony przez rząd tego kraju, pod którego banderą statek pływa. Jednakże taki inspektor może być wyznaczony przez inny rząd, na podstawie porozumienia zawartego między rządem kraju, pod którego banderą statek pływa, a rządem kraju lub rządami tych krajów, których obywatele znajdują się jako emigranci na pokładzie statku.

Artykuł 4
1. Określenie doświadczenia praktycznego oraz niezbędnych kwalifikacji zawodowych i moralnych, jakich wymagać się będzie od inspektora urzędowego, pozostawia się rządowi odpowiedzialnemu za jego wyznaczenie.
2. Inspektor urzędowy nie może być w żaden sposób, pośrednio lub bezpośrednio związany z armatorem lub towarzystwem okrętowym bądź od nich uzależniony.
3. Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają prawa rządu do wyznaczenia, w drodze wyjątku i w razie konieczności, lekarza okrętowego jako urzędowego inspektora.

Artykuł 5
1. Inspektor urzędowy będzie czuwał nad przestrzeganiem przysługujących emigrantom uprawnień, jakie posiadają oni zgodnie z prawem kraju, pod którego banderą statek pływa, lub innymi przepisami, które znajdują zastosowanie na podstawie porozumień międzynarodowych i umów przewozowych.
2. Rząd kraju, pod którego banderą statek pływa, zakomunikuje inspektorowi urzędowemu, niezależnie od jego obywatelstwa, tekst obowiązujących ustaw i przepisów dotyczących warunków emigrantów oraz związanych z nimi porozumień i międzynarodowych umów, które zostały zakomunikowane temu rządowi.

Artykuł 6
Władza kapitana statku nie jest ograniczona przez postanowienia niniejszej Konwencji. Inspektor urzędowy nie będzie wkraczał w żaden sposób w uprawnienia kapitana i będzie zajmował się wyłącznie nadzorem nad stosowaniem ustaw, przepisów i umów, dotyczących bezpośrednio ochrony i opieki socjalnej emigrantów znajdujących się na statku.

Artykuł 7
1. W ciągu ośmiu dni od chwili przybycia statku do portu przeznaczenia inspektor urzędowy sporządzi sprawozdanie dla rządu kraju, pod którego banderą statek pływa, a ten przekaże jeden egzemplarz tego sprawozdania tym zainteresowanym rządom, które tego uprzednio zażądały.
2. Kopia tego sprawozdania będzie przekazana przez urzędowego inspektora kapitanowi statku.

* * *

Artykuł 8: Ratyfikacje: standardowe postanowienie końcowe 2.
Artykuł 9: Konwencja wejdzie w życie bezpośrednio po ratyfikacji przez dwóch Członków. Następnie Konwencja wejdzie w życie w stosunku do każdego Członka od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.
Artykuł 10: Informowanie Członków o ratyfikacjach: standardowe postanowienie końcowe3.
Artykuł 11: Państwa ratyfikujące wprowadzą w życie postanowienia Konwencji nie później niż 1 stycznia 1928 r.
Artykuł 12: Deklaracje stosowania Konwencji do terytoriów niemetropolitalnych zgodnie z art. 35 Konstytucji 4.
Artykuł 13: Wypowiedzenie: jak w ust. l standardowego postanowienia końcowego5.
Artykuł 14: Badanie potrzeby rewizji: standardowe postanowienie końcowe 6.
Artykuł 15: Teksty autentyczne: standardowe postanowienie końcowe 7.
________________________________________________
2 Patrz Załącznik I
3 Patrz Załącznik I
4 Patrz Załącznik II
5 Patrz Załącznik I
6 Patrz Załącznik I
7 Patrz Załącznik I