KONWENCJA Nr 182 MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY dotycząca zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci Data wejścia w życie: 19 listopada 2000 r. Sesja Konferencji:87 Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrani tam w dniu 1 czerwca 1999 r. na 87 sesji, uznając potrzebę przyjęcia nowych instrumentów w sprawie zakazu i eliminowanie najgorszych form pracy dzieci, jako główny priorytet działań krajowych i międzynarodowych, w tym współpracy i pomocy międzynarodowej, w celu uzupełnieni Konwencji i Zalecenia dotyczących najniższego wieku dopuszczenia do zatrudnienia z 1973 r., które pozostają fundamentalnymi instrumentami dotyczącymi pracy dzieci, uznając, że skuteczne eliminowanie najgorszych form pracy dzieci wymaga natychmiastowego i szerokiego działania, z uwzględnieniem znaczenia bezpłatnego podstawowego kształcenia i potrzeby odsunięcia zainteresowanych dzieci od każdej takiej pracy oraz zapewnienia im rehabilitacji i reintegracji społecznej, przy jednoczesnym zajmowaniu się potrzebami ich rodzin, przypominając rezolucję dotyczącą eliminowania pracy dzieci przyjętą, przez Międzynarodową Konferencję Pracy podczas 83 sesji w 1996 r., uznając, że pracę dzieci powoduje w największym stopniu ubóstwo, a długotrwałe rozwiązanie jest uzależnione od trwałego rozwoju gospodarczego prowadzącego do postępu społecznego, w szczególności łagodzenia ubóstwa i powszechnego nauczania, przypominając Konwencję Praw Dziecka przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych w dniu 20 listopada 1989 r., przypominając Deklarację MOP dotyczącą podstawowych zasad i praw w pracy oraz jej działania uzupełniające, przyjętą przez Międzynarodową Konferencję Pracy podczas 86 sesji w 1998 r., przypominając, że niektóre najgorsze formy pracy dzieci są objęte innymi instrumentami międzynarodowymi, w szczególności Konwencją MOP dotyczącą pracy przymusowej. z 1930 r. i Uzupełniającą Konwencją Narodów Zjednoczonych dotyczącą zakazu niewolnictwa, handlu niewolnikami oraz instytucji i praktyk podobnych do niewolnictwa. z 1956 r., postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące pracy dzieci, która to sprawa stanowi czwarty punkt porządku dziennego sesji, postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej, przyjmuje dnia siedemnastego czerwca tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego dziewiątego roku następująca Konwencję, która otrzyma nazwę: Konwencja dotycząca natychmiastowego zniesienia najgorszych form pracy dzieci, z 1999 r. Artykuł 1 Każdy Członek, który ratyfikuje mniejszą Konwencję podejmie natychmiastowe i skuteczne środki w celu pilnego zapewnienia zakazu i eliminowania najgorszych form pracy dzieci. Artykuł 2 Dla celów niniejszej Konwencji określenie „dziecko" będzie miało zastosowanie do wszystkich osób poniżej 18 roku życia. Artykuł 3 Dla celów niniejszej Konwencji wyrażenie „najgorsze formy pracy dzieci" obejmuje: a) wszystkie formy niewolnictwa lub praktyk podobnych do niewolnictwa. takich jak sprzedaż i handel dziećmi, niewolnictwo za długi i pańszczyzna lub praca przymusowa albo obowiązkowa, w tym przymusowe lub obowiązkowe rekrutowanie dzieci do udziału w konflikcie zbrojnym, b) korzystanie, angażowanie lub proponowanie dziecka do prostytucji, produkcji pornografii lub przedstawień pornograficznych, c) korzystanie, angażowanie lub proponowanie dziecka do nielegalnych działalności, w szczególności do produkcji i handlu narkotyków, jak to określają stosowne traktaty międzynarodowe, d) pracę, która ze względu na swój charakter lub okoliczności, w których jest prowadzona, może zagrażać zdrowiu, bezpieczeństwu lub moralności dzieci. Artykuł 4 1. Rodzaje pracy, o której mowa w Artykule 3d) będą określone w ustawodawstwie krajowym lub przepisach albo przez właściwą władzę, po konsultacji z zainteresowanymi organizacjami pracodawców i pracowników, z uwzględnieniem stosownych standardów międzynarodowych, w szczególności ustępu 3 i 4 Zalecenia dotyczącego najgorszych form pracy dzieci, z 1999 r. 2. Właściwa władza, po konsultacji z zainteresowanymi organizacjami pracodawców  i pracowników, określi gdzie występują rodzaje pracy w ten sposób zdefiniowane. 3. Lista rodzajów pracy określonych zgodnie z ustępem l niniejszego Artykułu będzie okresowo badana i rewidowana, jeżeli to niezbędne, po konsultacji z zainteresowanymi organizacjami pracodawców i pracowników. Artykuł 5 Każdy Członek, po konsultacji z zainteresowanymi organizacjami pracodawców i pracowników, ustanowi lub wyznaczy właściwe mechanizmy monitorowania realizowania postanowień wprowadzających w życie niniejszą Konwencję. Artykuł 6 1. Każdy Członek opracuje i będzie realizował programy działania na rzecz eliminowania, jako priorytet, najgorszych form pracy dzieci. 2. Takie programy działania będą opracowane i realizowane w konsultacji ze stosownym: instytucjami rządowymi oraz organizacjami pracodawców i pracowników, z uwzględnieniem poglądów innych zainteresowanych grup, jeżeli to właściwe. Artykuł 7 1. Każdy Członek podejmie wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia skutecznej realizacji i wprowadzania w życie postanowień nadających skutek niniejszej Konwencji, w tym zapewnienia stosowania sankcji karnych i, gdzie to właściwe, innych sankcji. 2. Każdy Członek podejmie, uwzględniając znaczenie kształcenia w eliminowaniu pracy dzieci, skuteczne i określone czasowo środki na rzecz: a) zapobiegania angażowaniu dzieci do najgorszych form pracy dzieci, b) zapewniania niezbędnej i właściwej bezpośredniej pomocy dla ich odsuwania od najgorszych form pracy dzieci, rehabilitacji i reintegracji społecznej, c) zapewniania wszystkim dzieciom odsuniętym od najgorszych form pracy dzieci, dostępu do bezpłatnego kształcenia podstawowego, gdzie to możliwe i właściwe, szkolenia zawodowego, d) określania i docierania do dzieci szczególnie zagrożonych, oraz e) uwzględniania specyficznej sytuacji dziewcząt. 3. Każdy Członek wyznaczy właściwą władzę odpowiedzialną za realizowanie postanowień wprowadzających w życie niniejszą Konwencję. Artykuł 8 Członkowie podejmą kroki, w celu pomagania sobie wzajemnie przy wprowadzaniu w życie postanowień Konwencji poprzez wzmożoną współpracę międzynarodową i/lub pomoc obejmującą wspieranie rozwoju społecznego i gospodarczego, programy likwidowania ubóstwa oraz powszechne nauczanie.  * * * Rozdziały 9-16: Standardowe postanowienia końcowe1. ________________________________________ 1Patrz Załącznik I