ZALECENIE Nr 134
MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY
dotyczące opieki lekarskiej i zasiłków chorobowych.

Sesja Konferencji: 53

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,

zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 4 czerwca 1969 r. na pięćdziesiątej trzeciej sesji,

postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące rewizji Konwencji dotyczącej ubezpieczenia na wypadek choroby (przemysł), z 1927 r., i Konwencji dotyczącej ubezpieczenia na wypadek choroby (rolnictwo), z 1927 r., która to sprawa stanowi piąty punkt porządku dziennego sesji,

postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę zalecenia uzupełniającego Konwencję dotyczącą opieki lekarskiej i zasiłków chorobowych, z 1969 r.,

przyjmuje dnia dwudziestego piątego czerwca tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego dziewiątego roku następujące Zalecenie, które otrzyma nazwę: Zalecenie dotyczące opieki lekarskiej i zasiłków chorobowych, z 1969 r.:

1. Dla celów niniejszego Zalecenia:
a) określenie „ustawodawstwo" oznacza ustawy i rozporządzenia, jak również postanowienia statutowe w dziedzinie zabezpieczenia społecznego;
b) określenie „ustalony" oznacza określony przez ustawodawstwo krajowe lub na jego podstawie;
c) określenie „zamieszkanie" oznacza miejsce zwykłego pobytu na terytorium Członka, a określenie „mieszkaniec" oznacza osobę, która przebywa zazwyczaj na terytorium Członka;
d) określenie „na utrzymaniu" oznacza stan domniemanej zależności istniejącej w ustalonych przypadkach;
e) określenie „żona” oznacza żonę pozostającą na utrzymaniu męża;
f) określenie „dziecko” oznacza:
i) dziecko poniżej wieku, w którym kończy się obowiązek szkolny lub dziecko w wieku poniżej 15 lat; przy czym powinien być wzięty pod uwagę wyższy wiek;
ii) na ustalonych warunkach dziecko w wieku wyższym od wskazanego w poprzednim punkcie, jeżeli odbywa praktykę, kontynuuje swoje studia albo wskutek chronicznej choroby lub ułomności nie jest zdolne do wykonywania jakiejkolwiek działalności zawodowej;
g) określenie „staż" oznacza bądź okres opłacania składek, bądź okres zatrudnienia, bądź okres zamieszkania, bądź jakiekolwiek połączenie tych okresów, w zależności od tego, co jest ustalone;
h) określenie „choroba" oznacza każdy stan chorobowy, bez względu na jego przyczynę;
i) wyrażenie „opieka lekarska" obejmuje również usługi pokrewne.

2. Członkowie powinni rozszerzyć stosowanie swego ustawodawstwa dotyczącego opieki lekarskiej, przewidzianej w art. 8 Konwencji dotyczącej opieki lekarskiej i zasiłków chorobowych, z 1969 r., ewentualnie etapami i na odpowiednich warunkach:
a) na osoby wykonujące prace dorywcze;
b) na członków rodziny pracodawcy, żyjących z nim we wspólnym gospodarstwie domowym, w zakresie w jakim pracują oni na jego rachunek;
c) na wszystkie osoby czynne zawodowo;
d) na żony i dzieci osób wymienionych w literach a) do c) niniejszego ustępu;
e) na wszystkich mieszkańców.

3. Opieka lekarska, przewidziana w art. 8 Konwencji dotyczącej opieki lekarskiej i zasiłków chorobowych, z 1969 r., powinna obejmować:
a) zapewnianie aparatów pomocy leczniczej, takich jak okulary:
b) usługi w rekonwalescencji.

4. Prawo do opieki lekarskiej, przewidzianej w art. 8 Konwencji dotyczącej opieki lekarskiej i zasiłków chorobowych, z 1969 r., nie powinno być uzależnione od warunków posiadania stażu.

5. Jeżeli uprawniony przestanie należeć do jednej z grup chronionych osób, przewidziana w art. 8 Konwencji dotyczącej opieki lekarskiej i zasiłków chorobowych, z 1969 r., opieka lekarska powinna być zapewniona przez cały okres trwania choroby, która rozpoczęła się w czasie, gdy zainteresowany należał jeszcze do wymienionej grupy.

6. Na ustalonych warunkach świadczenia przewidziane w Części II i III Konwencji dotyczącej opieki lekarskiej i zasiłków chorobowych, z 1969 r., powinny być nadal udzielane chronionej osobie, która opuściła czasowo terytorium Członka.

7. Żadnego udziału w ponoszeniu kosztów pomocy leczniczej, przewidzianej w art. 8 Konwencji dotyczącej opieki lekarskiej i zasiłków chorobowych, z 1969 r., nie powinno się wymagać od uprawnionego, ewentualnie od żywiciela rodziny:
a) jeżeli środki zainteresowanego nie przekraczają ustalonej wysokości;
b) w przypadku choroby uznanej za wymagającą dłuższej opieki.

8. Jeżeli chodzi o zasiłki chorobowe, chronione osoby powinny otrzymywać świadczenia pieniężne w razie nieobecności w pracy powodującej utratę zarobku, jeśli ta nieobecność jest usprawiedliwiona faktem, że wymienione osoby:
a) są zobowiązane do korzystania z lekarskiej opieki leczniczej lub zapobiegawczej;
b) są izolowane w celach kwarantanny;
c) są oddane pod kontrolę lekarską w celach przystosowania;
d) pozostają na urlopie rekonwalescencyjnym.

9. Chroniona osoba dotknięta chorobą, która nie powoduje całkowitej niezdolności do normalnej pracy, powinna mieć zapewnione odpowiednie udogodnienia w celu korzystania z opieki lekarskiej w czasie pracy.

10. Powinny być przewidziane odpowiednie przepisy w celu udzielania pomocy każdej chronionej osobie, która wykonuje działalność zawodową i która powinna opiekować się chorym pozostającym na jej utrzymaniu.

11. Członkowie powinni rozszerzyć stosowanie swego ustawodawstwa w sprawie zasiłków chorobowych, przewidzianych w art. 18 Konwencji dotyczącej opieki lekarskiej i zasiłków chorobowych, z 1969 r., ewentualnie etapami, i na odpowiednich warunkach:
a) na osoby wykonujące prace dorywcze;
b) na członków rodziny pracodawcy, żyjących z nim we wspólnym gospodarstwie domowym, w zakresie w jakim pracują oni na jego rachunek;
c) na wszystkie osoby czynne zawodowo.

12. Odsetek, wymieniony w art. 22 ust. 1, w art. 23 ust. 1 Konwencji dotyczącej opieki lekarskiej i zasiłków chorobowych, z 1969 r., powinien być podwyższony co najmniej o 6 i 2/3 punktu.

13. W razie niezdolności do pracy, spowodowanej chorobą i powodującej utratę zarobku, świadczenia pieniężne powinny być wypłacane przez cały okres trwania niezdolności do pracy.